هجرتین
لغت‌نامه دهخدا
هجرتین . [ هَِ رَ ت َ ] (اِخ ) به صیغه ٔ تثنیه ، هجرت به حبشه و هجرت به مدینه باشد. رجوع به هجرتان و به حبشه شود.
- ذوالهجرتین ؛ آنکه به سوی حبشه و مدینه هجرت کرده باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغة). کسی که در هر دو هجرت معروف در تاریخ اسلام یعنی هجرت به حبشه و هجرت به مدینه شرکت داشته است . رجوع به ذوالهجرتین و هجرتان شود.
- ذوالهجرتین ؛ آنکه به سوی حبشه و مدینه هجرت کرده باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغة). کسی که در هر دو هجرت معروف در تاریخ اسلام یعنی هجرت به حبشه و هجرت به مدینه شرکت داشته است . رجوع به ذوالهجرتین و هجرتان شود.
