هجن

هجن . [ هَُ ج َ ] (ع اِ) ج ِ هجنة؛ عیب و قبح کلام ، یا آنچه کلام را معیوب گرداند. (از اقرب الموارد) :
آن سخن باشد سخن نزدیک من کز دین بود
و آن سخن کز دین برون باشد نباشد جز هجن .

ناصرخسرو.

رجوع به هجنة شود.