هردری

هردری . [ هََ دَ ] (ص نسبی ) هرجایی . آنکه هردم به دری روی آورد. که هردم به در خانه ای رود :
آن یکی نوری ز هر عیبی بری
وین یکی کوری ، گدایی هردری .

مولوی .

|| بی پایه . بی اساس . بی ربط : دعوی او سرسری بوده ست و سخن او هردری . (جهانگشای جوینی ). رجوع به هرجایی شود.