هرزه گو

هرزه گو. [ هََ زَ / زِ ] (نف مرکب ) یاوه گوی . (ناظم الاطباء) :
نوای بلبلت ای گل کجا پسند افتد
که گوش هوش به مرغان هرزه گو داری .

حافظ.

رجوع به هرزه خای و هرزه درای شود. || دیوانه . (ناظم الاطباء).