هزیمتی

هزیمتی . [ هََ م َ ] (ص نسبی ) شکست خورده . هزیمت شده . (یادداشت به خط مؤلف ) :
راست گفتی هزیمتی ّ شهند
خسته و جسته و فکنده سپر.

فرخی .

بدین ره اندر چندانکه مرد سیر شود
نه زاد یابد مرد هزیمتی ّ و نه نان .

فرخی .

همی شدند به بیچارگی هزیمتیان
شکسته پشت و گرفته گریز را هنجار.

عنصری .

هزیمتیان چون به دیه رسیدند آن را حصار گرفتند. (تاریخ بیهقی ).