هشیشلغتنامه دهخداهشیش . [ هََ ] (ع ص ) آنکه از سؤال خواهندگان خوش و شاد گردد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به هش بش شود. || مرد سست اندام و نرم . (از اقرب الموارد). هشیم . || سست و نرم از هر چیز. (از اقرب الموارد).
