هضب

هضب . [ هََ ] (ع مص ) باریدن آسمان . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || به رفتارفسرده دلان رفتن . (منتهی الارب ). || به سخن درآمدن و بلند کردن آواز. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد): اهضبوا یا قوم ؛ ای تکلموا. (اقرب الموارد).