هطوعلغتنامه دهخداهطوع . [ هَُ ] (ع مص ) شتابان و ترسان پیش آمدن . || متوجه شدن به چشم و برنگرفتن از آنچه نگریست وی را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به هطع شود.
