هفت خط
لغت‌نامه دهخدا
هفت خط. [ هََ خ َطط / خ َ ] (اِ مرکب ) کنایت از اقالیم سبعه است . (آنندراج ) :
کرد رها در حرم کاینات
هفت خط و چارحد و شش جهات .
|| خطوط جام جم است که آن خط جور و خط بغداد و خط بصره و خط ازرق وخط اشک و خط کاسه گر و خط فرودینه باشد. (برهان ). پیشینیان ، جام جم یا جام شراب را با هفت خط منقوش میدانستند... (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). رجوع به هفت خط جام شود. || اندازه ای از کفش در اصطلاح کفشگران . (یادداشت مؤلف ). || (ص مرکب ) در فارسی امروز به معنی بدجنس و گربز و محیل است . (از یادداشتهای مؤلف ): از آن هفت خطهای بزرگ پاست ؛ کنایت از اشخاص موذی و نابه کار است . (یادداشت مؤلف ).
کرد رها در حرم کاینات
هفت خط و چارحد و شش جهات .
نظامی .
|| خطوط جام جم است که آن خط جور و خط بغداد و خط بصره و خط ازرق وخط اشک و خط کاسه گر و خط فرودینه باشد. (برهان ). پیشینیان ، جام جم یا جام شراب را با هفت خط منقوش میدانستند... (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). رجوع به هفت خط جام شود. || اندازه ای از کفش در اصطلاح کفشگران . (یادداشت مؤلف ). || (ص مرکب ) در فارسی امروز به معنی بدجنس و گربز و محیل است . (از یادداشتهای مؤلف ): از آن هفت خطهای بزرگ پاست ؛ کنایت از اشخاص موذی و نابه کار است . (یادداشت مؤلف ).
