هفت گاه
لغتنامه دهخدا
هفت گاه . [ هََ ](اِ مرکب ) هفت فلک . (انجمن آرا) (برهان ) :
یکدله ٔ شش جهت و هفتگاه
نقطه ٔ نه دایره بهرامشاه .
|| هفت کشور. (برهان ). مثال معنی اول برای این معنی هم مناسب مینماید.
یکدله ٔ شش جهت و هفتگاه
نقطه ٔ نه دایره بهرامشاه .
نظامی .
|| هفت کشور. (برهان ). مثال معنی اول برای این معنی هم مناسب مینماید.