همرهی

همرهی . [ هََ رَ ] (حامص مرکب )همراهی . همراه بودن . رفیق راه کسی شدن :
سوی رومیه باز با فرّهی
شد و کرد با کاروان همرهی .

اسدی .

مدار اسب و ناآزموده رهی
مکن جز که با مهربان همرهی .

اسدی .

قطع این مرحله بی همرهی خضر مکن
ظلمات است بترس از خطر گمراهی .

حافظ.