همره
لغت‌نامه دهخدا
همره . [ هََ رَه ْ ] (ص مرکب ) دو تن که به یک راه روند. همراه :
دراز است راهش وگر کوته است
پراکندگانیم اگر همره است .
تو چنگ فزونی زدی در جهان
گذشتند از تو بسی همرهان .
بدانید و سرتاسر آگه بوید
همه ساله با بخت همره بوید.
به ره چون روی هیچ تنهامپوی
نخستین یکی نیک همره بجوی .
راستی با علم چون همره شدند
این از آن پیدا نباشد آن ازاین .
هرکه را هست انده بیشی
همره اوست کفر و درویشی .
مروزی و رازی افتد در سفر
همره و هم سفره پیش همدگر.
گفت ای ناقه چو هر دو عاشقیم
ما دو ضد، بس همره نالایقیم .
همره عقل و یار جان علم است
در دو گیتی حصار جان علم است .
با وی رقیب همره و آری چنین بود
دائم خمار با می و خار است با رطب .
آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش .
ملول از همرهان بودن دلیل کاردانی نیست
بکش دشواری منزل به یاد عهد آسانی .
رجوع به همراه شود.
دراز است راهش وگر کوته است
پراکندگانیم اگر همره است .
فردوسی .
تو چنگ فزونی زدی در جهان
گذشتند از تو بسی همرهان .
فردوسی .
بدانید و سرتاسر آگه بوید
همه ساله با بخت همره بوید.
فردوسی .
به ره چون روی هیچ تنهامپوی
نخستین یکی نیک همره بجوی .
اسدی .
راستی با علم چون همره شدند
این از آن پیدا نباشد آن ازاین .
ناصرخسرو.
هرکه را هست انده بیشی
همره اوست کفر و درویشی .
سنائی .
مروزی و رازی افتد در سفر
همره و هم سفره پیش همدگر.
مولوی .
گفت ای ناقه چو هر دو عاشقیم
ما دو ضد، بس همره نالایقیم .
مولوی .
همره عقل و یار جان علم است
در دو گیتی حصار جان علم است .
اوحدی .
با وی رقیب همره و آری چنین بود
دائم خمار با می و خار است با رطب .
ابن یمین .
آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش .
حافظ.
ملول از همرهان بودن دلیل کاردانی نیست
بکش دشواری منزل به یاد عهد آسانی .
حافظ.
رجوع به همراه شود.
