هم نورد
لغتنامه دهخدا
هم نورد. [ هََ ن َ وَ ] (ص مرکب ) مقابل . روبرو :
همه نیکیت باید آغاز کرد
چو با نیکنامان بوی هم نورد.
|| برابر. هم پایه :
دژی دید با آسمان هم نورد
نبرده کسی نام او در نبرد.
همه نیکیت باید آغاز کرد
چو با نیکنامان بوی هم نورد.
فردوسی .
|| برابر. هم پایه :
دژی دید با آسمان هم نورد
نبرده کسی نام او در نبرد.
نظامی .