هم زانو

هم زانو. [ هََ ] (ص مرکب ) دو کس که با هم زانوبه زانو نشینند. (آنندراج ). هم نشین :
همزانوی شاه جهان نشسته
در مجلس و در بارگاه و بر خوان .

فرخی .

همچو معشوقی که سالی با تو همزانو شود
ناز را وقت عتابی در میان پیدا کند.

منوچهری .

هرکه او پیش خردمندان به زانو آمده ست
با خردمندان نشاید کردنش همزانوی .

ناصرخسرو.

چو همزانو شوم با غم گریبان را کنم دامن
سر من از سر زانو کند دامن گریبانی .

خاقانی .

من و سایه هم زانو و همنشینی
من وناله همکاسه و هم رضاعی .

خاقانی .

نیست جز اشک کسش هم زانو
نیست جز سایه کسش هم پیوند.

خاقانی .

مجنون چو شنید پیش خواندش
هم زانوی خویشتن نشاندش .

نظامی .

دشمنم را بد نمیخواهم که آن بیچاره را
این عقوبت بس که بیند دوست هم زانوی من .

سعدی .

|| دوست خالص . رفیق . (آنندراج ) :
دولتش همشیره و دل همره و دین همنشین
نصرتش هم زانو و اقبال همروی سرای .

منوچهری .

|| شریک . (آنندراج ). || برابر. مساوی .