هناء

هناء. [ هََ ن َ ءْ ] (ع مص ) یافتن بهره ای از گیاه که سیر نشود از آن . || شادمان شدن به کسی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || گوارنده شدن طعام کسی را. (منتهی الارب ). || دادن کسی را و بخشیدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).