هنجام

هنجام . [ هََ ] (ص ) مردم بیکار و تنبل وکاهل و باطل و مهمل را گویند. (برهان ) :
در دنیا سخت سختی و در دین
پی سست و میانه کار و هنجامی .

ناصرخسرو.