هوام

هوام . [ هََ وام م ] (ع اِ) ج ِ هامَّة. (منتهی الارب ). به معنی حشرات الارض مثل مار وکژدم و راسو و مور و هر خزنده و گزنده است . (غیاث ).در فارسی به تخفیف هم به کار رفته است :
بسا که تو به ره اندر زبهر دانگی سیم
شکست خواهی خوردن ز پشه و ز هوام .

فرخی .

جرم زمین تا قرار یافت ز عدلت
بس نفس شکر کز هوام برآمد.

خاقانی .

اندرافتادند درهم ز ازدحام
همچو اندر دوغ گندیده هوام .

مولوی .