هوبسیا

هوبسیا. [ ب َس ْ ] (هزوارش ، اِ) بزبان زند و پازند دندان را گویند و به عربی سن خوانند. (برهان ). این کلمه هزوارش کلمه ٔ «دست گرو» پهلوی به معنی سند و پیمان و رهن است و ظاهراً سند را در معنی کلمه ٔ سن عربی خوانده و به معنی دندان گرفته اند. در برهان قاطع چ کلکته آمده که زندان را گویند. (از حاشیه ٔ برهان چ معین ).