هوبهلغتنامه دهخداهوبه . [ ب َ / ب ِ ] (اِ) دوش و کتف را گویند. (برهان ). هوبر. هویه . رجوع به هویه شود. || به معنی پشتی و حمایت هم هست و به این معنی بجای بای ابجد یای حطی هم آمده است . (برهان ). رجوع به هوبر و هویه شود.
