هوجاءلغتنامه دهخداهوجاء. [ هََ ] (ع ص ) شترماده ٔ تیزرو و شتاب . || باد سخت تند که از بن برگیرد و ویران کند خانه ها را. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
