هیدکور
لغتنامه دهخدا
هیدکور. [ هََ دَ ] (ع ص ) زن بسیارگوشت . هیدکر. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || پنهان شونده جهت فریفتن . (منتهی الارب ). || زن جوان شگرف اندام نیکوکرشمه . || شیردفزک . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || بیت هیدکورالاساطین ؛ سرای ثابت ستونها. (منتهی الارب ).
