هیط

هیط. [ هََ ] (ع مص ) بانگ و فریاد کردن . || (اِ) فریاد. || بدی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). مازال فی هیط؛ ای ضجاج و شر و جلبه . (اقرب الموارد). || شورش و اضطراب . (منتهی الارب ) (آنندراج ). رجوع به هیاط شود.