وادی نورد
لغتنامه دهخدا
وادی نورد. [ ن َ وَ ] (نف مرکب ) صحرانورد. (آنندراج ). کسی که در دشت و بیابان سفر میکند. (ناظم الاطباء). طی کننده ٔ دشت و صحرا :
جای از وادی نوردان بر خس و خاراست تنگ
حسن را گر در بیابان جنون محمل یکی است .
جای از وادی نوردان بر خس و خاراست تنگ
حسن را گر در بیابان جنون محمل یکی است .
واله هروی (از آنندراج ).