واطاقتالغتنامه دهخداواطاقتا. [ ق َ ] (ع صوت مرکب ) (مرکب از «وا»ی ندبه + منادای مندوب ) وای : واطاقتا از حسرت متواتری که گرفتارش را نه در دل قراری ممکن و نه در دیده قراری متصور. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 442).
