واعظی
لغتنامه دهخدا
واعظی . [ ع ِ ظی ی ] (اِخ ) محمدبن احمدبن محمدبن خلف الواعظی البخاری مکنی به ابوالفضل . از محدثان است که از احمدبن علی الجباخانی و ابوبکر احمدبن سلیمان العباداتی و جز آنها روایت کرده و به سال 383 درگذشته است . (از لباب الانساب ).