واماندگی
لغتنامه دهخدا
واماندگی . [ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) بازماندگی . حالت آن چیزی که بازمانده و گشاده باشد. (ناظم الاطباء) :
واماندگی اندر پس دیوار طبیعت
حیف است و دریغا که در صلح بهشتیم .
|| خستگی . کوفتگی . بی رمقی و بی حالی . حالت وامانده . رجوع به وامانده شود. عجز. عَی ّ. (یادداشت مرحوم دهخدا). درماندگی .
واماندگی اندر پس دیوار طبیعت
حیف است و دریغا که در صلح بهشتیم .
سعدی .
|| خستگی . کوفتگی . بی رمقی و بی حالی . حالت وامانده . رجوع به وامانده شود. عجز. عَی ّ. (یادداشت مرحوم دهخدا). درماندگی .