وثاء

وثاء. [ وَث ْءْ ] (ع اِمص ) وَثاة. کفتگی که به گوشت رسد و بس یا دردگینی استخوان و عیب آن بی شکستگی یا جداشدگی گوشت از استخوان . گویند به وث ء لاوثی او هو قول العامة. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (بحرالجواهر). || (مص ) میرانیدن گوشت را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || کفته و معیوب کردن دست را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).