وجف

وجف . [ وَ ] (ع اِ) نوعی از رفتار شتر و اسب . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || (مص ) مضطرب و پریشان شدن . (از اقرب الموارد). طپیدن و بی آرام گشتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). وجیف . وُجوف . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || پوئیدن ستور. (تاج المصادر بیهقی ).
- وجف ابل ؛ به رفتار وجف رفتن شتر. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد): وجف الفرس و البعیر؛ عدا و سار العَنَق .