ودقین
لغت‌نامه دهخدا
ودقین . [ وَ ق َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ ودق . (منتهی الارب ). دو روی و دو جهت و دو جانب . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به ودق شود.
- حرب ذات ودقین ؛ جنگ سخت و این تشبیهی است به ابر ذات ودقین . (اقرب الموارد).
- ذات ودقین ؛ بلا و سختی ، گویا آن دو روی دارد یا از دو روی وارد میشود.(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
- سحابة ذات ودقین ؛ ابر دارای دو باران سخت . (اقرب الموارد).
- حرب ذات ودقین ؛ جنگ سخت و این تشبیهی است به ابر ذات ودقین . (اقرب الموارد).
- ذات ودقین ؛ بلا و سختی ، گویا آن دو روی دارد یا از دو روی وارد میشود.(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
- سحابة ذات ودقین ؛ ابر دارای دو باران سخت . (اقرب الموارد).
