ورثة
لغت‌نامه دهخدا
ورثة. [ وَ رَ ث َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ وارث . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به وارث شود.
- تو ورثه افتادن ؛ مالی که متنازع فیه وراث کسی باشد.
- || زنی که افراد مختلف از او تمتع برند. (فرهنگ فارسی معین ).
- تو ورثه افتادن ؛ مالی که متنازع فیه وراث کسی باشد.
- || زنی که افراد مختلف از او تمتع برند. (فرهنگ فارسی معین ).
