ورزکار

ورزکار. [ وَ ] (ص مرکب ) زارع . برزکار. کشتکار. (ناظم الاطباء). کشاورز. برزگر. برزیگر. زراعت کننده . (آنندراج ) (برهان ) :
بیوشاسب دیدم شبی سه چهار
چنانکه آیدی نزد من ورزکار.

ابوشکور.

گهی بدرود خوشه ت ورزگاری
گهی بشکست شاخی باغبانت .

ناصرخسرو (چ مینوی ص 217).

همه ورزکاران اویند یکسر
مسلمان و ترسا که زنار دارد.

ناصرخسرو.