وشت
لغت‌نامه دهخدا
وشت . [ وَ] (ص ) خوب و خوش و نیکو.(برهان ) (ناظم الاطباء). وش . (آنندراج ) :
گفت ریشت شد سفید از حال گشت
خوی زشت تو نگردیده ست وشت .
|| (اِ) خوبی و نیکویی . (ناظم الاطباء). || واحدهای کوچک سپاهیان (در عهد ساسانی ). (فرهنگ فارسی معین از کریستنسن ، ساسانیان ص 210 ترجمه چ 2 ص 237) (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). || رقص . (برهان ) (فرهنگ فارسی معین ). جست وخیز و رقص . (ناظم الاطباء). رقاصی . (برهان ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). پای کوبی . (فرهنگ فارسی معین ). || صفیر. صوت و صدایی که از دهن خارج میکنند دروقتی که آن را منقبض کرده باشند مانند صدایی که در آب دادن به اسب میکنند. (ناظم الاطباء). || حدود مملکت دشمن . || زخم پشت اسب . (ناظم الاطباء).
گفت ریشت شد سفید از حال گشت
خوی زشت تو نگردیده ست وشت .
مولوی .
|| (اِ) خوبی و نیکویی . (ناظم الاطباء). || واحدهای کوچک سپاهیان (در عهد ساسانی ). (فرهنگ فارسی معین از کریستنسن ، ساسانیان ص 210 ترجمه چ 2 ص 237) (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). || رقص . (برهان ) (فرهنگ فارسی معین ). جست وخیز و رقص . (ناظم الاطباء). رقاصی . (برهان ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). پای کوبی . (فرهنگ فارسی معین ). || صفیر. صوت و صدایی که از دهن خارج میکنند دروقتی که آن را منقبض کرده باشند مانند صدایی که در آب دادن به اسب میکنند. (ناظم الاطباء). || حدود مملکت دشمن . || زخم پشت اسب . (ناظم الاطباء).
