وطء

وطء. [ وَطْءْ ] (ع مص ) سپردن چیزی را زیر پای .(اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رفتن وپایمال کردن . (غیاث اللغات ). || گائیدن زن را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || آماده کردن و نرم و آسان گردانیدن . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء): هی اشد وطاء؛ ای قیاماً (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء)، ای اوفق للقیام . (ناظم الاطباء). || (اِ) زمین نشیب میان زمینهای بلند. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).