وطواطةلغتنامه دهخداوطواطة. [ وَطْ وا طَ ] (ع ص ) التی تقارب کلامها. (اقرب الموارد). زنی که جلد و تند حرف زند. (ناظم الاطباء). || الصیاحة. زن فریادکشنده . (اقرب الموارد).
