وقیعة

وقیعة. [ وَ ع َ ] (ع اِ) وقیعت . آسیب کارزار. (منتهی الارب ) (آنندراج ). صدمه ٔ جنگ . (اقرب الموارد). || خنور از شاخ خرما که در وی جامه و جز آن نهند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || گوآب در سنگ که آب بایستد در آن . (مهذب الاسماء). چاهک کوه یا زمین نرم که آب در وی ایستد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). ج ، وِقاع ، وقائع. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). || (ص ) ارض وقیعة؛ زمین که آب را فرونخورد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || (اِ) کُشش . || فتنه . (منتهی الارب ). || غیبت مردم . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || رکو که بدان قلم پاک کنند. (زمخشری ). || (مص ) کُشش کردن . || غیبت نمودن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). بدگفتن . (المصادر زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). ناسزا گفتن و عیب کردن و غیبت نمودن . (از اقرب الموارد).