ویشه

ویشه . [ ش َ / ش ِ ] (اِ) بیشه است که جای سباع و بهائم باشد. (برهان ). بر وزن و معنی بیشه است ، و به دری طبری بیشتر بیشه را ویشه به واو گویند. (آنندراج ) (انجمن آرا) :
از وی شده کار ویشه رنگین .

(شاعری طبری از آنندراج ).