ویله کنان

ویله کنان . [ وَ / وِ ل َ / ل ِ ک ُ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) صفت بیان حالت از ویله کردن . نعره زنان . فریادکنان . || ناله کنان :
در او مرغ و نخجیر گشته گروه
برفتند ویله کنان سوی کوه .

فردوسی .