پابرهنه
لغتنامه دهخدا
پابرهنه . [ ب ِ رَ ن َ / ن ِ] (ص مرکب ) حافی . حافیه . تهی پا. بی کفش :
عاقل بکنار آب تا پل می جست
دیوانه ٔ پابرهنه از آب گذشت .
|| تهیدست . مفلس . احفاء؛ پابرهنه گردانیدن .
عاقل بکنار آب تا پل می جست
دیوانه ٔ پابرهنه از آب گذشت .
؟
|| تهیدست . مفلس . احفاء؛ پابرهنه گردانیدن .