پادشازاده
لغت‌نامه دهخدا
پادشازاده . [دْ / دِ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) شاهزاده :
شد آن پادشازاده لرزان ز بیم
هم اندر زمان شد دلش بر دو نیم .
شنیدم که وقتی گدازاده ای
نظر داشت با پادشازاده ای .
شد آن پادشازاده لرزان ز بیم
هم اندر زمان شد دلش بر دو نیم .
فردوسی .
شنیدم که وقتی گدازاده ای
نظر داشت با پادشازاده ای .
سعدی (بوستان ).
