پانزیتس
لغت‌نامه دهخدا
پانزیتس . [ ت ِ ] یا پاتیزئیتس (اِخ ) یکی از مغان ماد که کمبوجیه در سفر مصر تولیت حکومت بدو مفوض داشت لیکن او با غدر و خیانت برادر خویش گئومات همداستانی کرد و او را در دعوی سلطنت و نشستن بر تخت شاهی ایران در 522 ق .م . یاری کرد و هم با برادر خود سمردیس دروغین بسال 521 ق .م . کشته شد.
