پاننیلغتنامه دهخداپاننی . [ پان ن ُ نی ] (اِخ ) ناحیه ای از اروپا در قدیم میان دانوب از شمال و ایلّیری از جنوب و رودهای دراو و ساو آنرا مشروب میکند. اهالی این ناحیه را قیصر و اوغسطس به اطاعت روم درآوردند.
