پاچین

لغت‌نامه دهخدا

پاچین . (اِ مرکب ) زیر ازاره و روی پی در دیوار. || دامان زنانه .
- پی و پاچین دررفته ؛ سخت سست و بی ثبات و در حال فروریختن و انهدام چنانکه خانه .