پاک سرشتلغتنامه دهخداپاک سرشت . [ س ِ رِ ] (ص مرکب ) پاک نهاد.پاک طینت . پاکیزه سرشت . پاک فطرت و جبلّت : آلودگی خرقه خرابی جهانست کو راهروی اهل دلی پاک سرشتی .حافظ.
