پاک نژاد
لغت‌نامه دهخدا
پاک نژاد. [ ن ِ ] (ص مرکب ) پاک گوهر. پاک گهر. اصیل . پاکزاد. نجیب . ممحوض النسب . خالص نسب :
پادشاهی گذشت پاک نژاد
پادشاهی نشست فرخ زاد
گر برفت آن ملک بما بگذاشت
پادشاهی کریم و پاک نژاد.
پاکیزه دین و پاک نژاد و بزرگ عفو
نیکودل و ستوده خصال و نکوشیم .
خواجه ٔ سید ستوده هنر
خواجه ٔ پاک طبع پاک نژاد.
پادشاهی گذشت پاک نژاد
پادشاهی نشست فرخ زاد
گر برفت آن ملک بما بگذاشت
پادشاهی کریم و پاک نژاد.
فرخی .
پاکیزه دین و پاک نژاد و بزرگ عفو
نیکودل و ستوده خصال و نکوشیم .
فرخی .
خواجه ٔ سید ستوده هنر
خواجه ٔ پاک طبع پاک نژاد.
فرخی .
