پای بزمین نرسیدنلغتنامه دهخداپای بزمین نرسیدن . [ ب ِ زَ ن َ رَ / رِ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از خوشحالی مفرط و انتعاش طبیعت باشد. (برهان ). و رجوع به پای شود.
