پرستنده مرد
لغت‌نامه دهخدا
پرستنده مرد. [ پ َ رَ ت َ دَ / دِ م َ ] (اِ مرکب ) عابد. زاهد. متعبد :
پرستنده مرد اندرآمد ز کوه
شدند اندر آن آگهی همگروه .
ز لهراسپ شاه آن پرستنده مرد
که ترکان بکشتندش اندر نبرد.
پرستنده مرد اندرآمد ز کوه
شدند اندر آن آگهی همگروه .
فردوسی .
ز لهراسپ شاه آن پرستنده مرد
که ترکان بکشتندش اندر نبرد.
فردوسی .
