پرناله
لغتنامه دهخدا
پرناله . [ پ ُ ل َ / ل ِ ] (ص مرکب ) پراَنین :
زمانی برق پرخنده زمانی رعد پرناله
چنان مادر ابر سوگ عروس سیزده ساله .
همی کوه پرناله و پرخروش
همی سنگ خارا برآمد بجوش .
زمانی برق پرخنده زمانی رعد پرناله
چنان مادر ابر سوگ عروس سیزده ساله .
رودکی .
همی کوه پرناله و پرخروش
همی سنگ خارا برآمد بجوش .
فردوسی .