پرکوهانلغتنامه دهخداپرکوهان . [ پ َ ] (اِ مرکب ) صاحب فرهنگ شعوری (ج 1ص 242) بنقل از مجمعالفرس گوید: نوائی از سی ویک لحن معروف . و نغمه ٔ مطرب و آواز طوطی را نیز گویند - انتهی . ظاهراً این کلمه مصحف و مخفف ماه برکوهان است .
