پرکینه
لغت‌نامه دهخدا
پرکینه .[ پ ُ ن َ / ن ِ ] (ص مرکب ) پرکین . حَقود :
هم ایزد گشسپ و یلان سینه را
بپرسید و گردان پرکینه را.
وزین روی پرکینه دل سوفرای
بکردار باد اندرآمد ز جای .
هم ایزد گشسپ و یلان سینه را
بپرسید و گردان پرکینه را.
فردوسی .
وزین روی پرکینه دل سوفرای
بکردار باد اندرآمد ز جای .
فردوسی .
