پریخوان
لغت‌نامه دهخدا
پریخوان . [ پ َ خوا / خا ] (نف مرکب ) شخصی که تسخیر جن کند. جن گیر. پری افسای . پری سای . پری بند. عزائم کننده ٔپری . معزّم . افسونگر. افسون خوان . جادو : وهرکس را که رنجی باشد یا بیمار شود ضیافت کنند و پری خوان را بخوانند و رقصها کنند. (جهانگشای جوینی ).
فسون بخوانم و بر روی آن پری بدمم
از آنکه کار پریخوان همیشه افسون است .
من شخص پریدارم من مرد پریخوانم .
هم چنانکه پریخوان در حال که افسون در شیشه خواند پری در شیشه رونماید. (بهاءالدین ولد). مرا بر خاتونی تعلق شده بود و خود را بر صفت پریخوانان می کردم و چشم می پوشیدم و میگفتم ارواح چنین میگویند. (انیس الطالبین و عدةالسالکین صلاح بن مبارک بخاری ).
پری خانه سازیم بتخانه را
پریخوان در آن پیر کاشانه را.
فسون بخوانم و بر روی آن پری بدمم
از آنکه کار پریخوان همیشه افسون است .
مولوی .
من شخص پریدارم من مرد پریخوانم .
مولوی .
هم چنانکه پریخوان در حال که افسون در شیشه خواند پری در شیشه رونماید. (بهاءالدین ولد). مرا بر خاتونی تعلق شده بود و خود را بر صفت پریخوانان می کردم و چشم می پوشیدم و میگفتم ارواح چنین میگویند. (انیس الطالبین و عدةالسالکین صلاح بن مبارک بخاری ).
پری خانه سازیم بتخانه را
پریخوان در آن پیر کاشانه را.
هاتفی .
